بررسی رابطه بین الگوهای ارتباطی خانواده، خودکارآمدی اجتماعی و خلاقیت اجتماعی دانش آموزان مدارس راهنمایی شیراز

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین الگوهای ارتباطی خانواده، خودکارآمدی اجتماعی و خلاقیت اجتماعی فرزندان بود. شرکت کنندگان شامل 392 دانش آموز (244 دختر و 148پسر) مدارس راهنمایی شهر شیراز بودندکه مقیاس تجدید نظر شده الگوهای ارتباطی خانواده (فیتزپاتریک و ریچی، 1994)، پرسشنامه خودکارآمدی اجتماعی دانش آموزان (ویلر و لد، 1982) و تکالیف حل مسأله خلاقیت اجتماعی (مچیرود و لیوبرت، 2002) را تکمیل نمودند. برای تعیین پایایی و روایی پرسشنامه ها از ضریب آلفای کرونباخ، همبستگی بین سوالات و نمره کل، روایی همگرا و واگرا استفاده شد. یافته ها نشان دادند که این پرسشنامه ها از ویژگی های روانسنجی مناسبی برخوردار هستند و می توانند به عنوان ابزارهایی روا و پایا در مورد دانش-آموزان ایرانی به کار برده شوند.با استفاده از تحلیل رگرسیون چندگانه به روش همزمان، میزان پیش بینی خودکارآمدی اجتماعی و خلاقیت اجتماعی توسط دو بُعد گفت و شنود و همنوایی الگوهای ارتباطی خانواده مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها نشان داد که جهت گیری گفت و شنود خانواده پیش بینی کننده مثبت و معنادار خودکارآمدی اجتماعی و خلاقیت اجتماعی است اما جهت گیری همنوایی تنها پیش بینی کننده منفی و معنادار خلاقیت اجتماعی بوده و با خودکارآمدی اجتماعی رابطه نداشت. نتیجه اینکه، ارتقاء گفت و شنود خانواده، پیش بینی کننده خودکارآمدی اجتماعی و خلاقیت اجتماعی در فرزندان است در حالی که تأکید بر همنوایی در خانواده، از میزان خلاقیت اجتماعی فرزندان می کاهد.